Vervolg eerste levensteken.

Beste vrienden, familie en vrienden,

Hier dan eindelijk het vervolg op het eerste verslag.
Hier in Sihanoukville (Cambodja) heb ik (eindelijk) nog eens een stabiele internetverbinding gevonden zodat ik jullie weer wat meer kan vertellen over mijn avonturen.

Het vorige verslag eindigde omdat ik met de groep een massage ging nemen. Het was een speciale massage. Blinde mensen worden hier opgeleid om massages te geven. Zo moeten ze niet gaan bedelen op straat.
Het was echt een vreemde ervaring, maar de massage was zeer goed. Men werkt hier niet met oliën, maar met drukpunten. Ik ben nog steeds verbaasd hoe mijn masseur (die blind was sinds zijn jeugd) dit allemaal perfect heeft kunnen doen. Het was een van de beste massages die ik ooit heb ervaren.
Daarna was het tijd voor middageten. Zoals altijd vonden we een leuk restaurant en genoten we van een heerlijk maaltijd (rijst met varkensvlees, ananas, groenten en een koele verse fruitsap).
Na het middageten moesten we terug naar het hotel omdat we een uitstap gingen maken naar Tonle sap (dit is een dorp, drijvend op het water. Je kan er alleen geraken met de boot). Sara wist een afkorting en dus volgenden we haar. Hadden we beter niet gedaan. Het werd een wandeling van 45 min ipv de gebruikelijke 25 min. Gelukkig waren we juist op tijd om de bus niet te missen.
Aangekomen bij Tonle Sap kregen we uitleg ivm hoe de mensen leven op de drijvende huizen. Daarna mochten we de lokale krokodillenboerderij bezoeken. Daar werden krokodillen gekweekt voor het maken van handtassen, geldbeugels, riemen, schoenen, ... . Had echt medelijden met de krokodillen.
Na enkele foto's genomen te hebben, werden we met de boot en daarna met de bus terug naar het hotel gebracht.
Samen hebben we daar nog genoten van een maaltijd om daarna weer eens vroeg te gaan slapen. Vroeg opstaan was de boodschap omdat we met een lokale bus naar Kompung Cham gingen.

Na het ontbijt vertrokken we naar het busstation. Daar moesten we de bus nemen om 07u30. Maar reistijden worden hier niet strikt genomen. Onze bus kwam pas aan rond 08u00.Nadat iedereen had plaatsgenomen en de bagage was ingeladen, konden we eindelijk vertrekken. Na enkele tussenstops kwamen we aan rond 13u30. Iedereen kreeg zijn hotelsleutel en kon een koele douche nemen. Rond 15u30 kwamen we weer samen om een fietstocht te ondernemen naar Koh Paen Island. Daar mochten we fietsen over een bamboebrug. Deze moet elk jaar opnieuw gemaakt worden omdat deze telkens in het regenseizoen afgebroken moet worden omdat deze anders weggespoeld zou worden.
Best wel een leuke ervaring om hierover te rijden, zeker als er auto's moet passeren langs 2 kanten en er geen uitwijkmogelijkheden zijn.
Het resultaat laat zich raden: de sterkste (de duurste auto) wint en de andere moet achteruit, samen met alle verkeer (brommers en fietsers) achter hem. Daarna hebben we een uur kunnen fietsen op het eiland om dan in hoogste versnelling terug te fietsen naar het hotel. Rede hiervoor: de eerste regen in Cambodja tijdens deze trip.
Daarna bezochten we een restaurant waar jonge mensen worden opgeleid tot kelner. Een NGO haalt ze van de straat en geeft hen de mogelijk om iets te leren zodat ze niet meer moeten bedelen op straat.
Zoals altijd was het eten weer zeer goed.

Ook vandaag zouden we een lokale bus nemen, deze keer naar de hoofdstad van Cambodja, namelijk Phnon Penh. Daar zouden we de Killing Fields en S21 bezoeken. Na een rit van 3u30 kwamen we aan rond 12u00. Snel iets gaan eten in een lokaal restaurant en dan naar de Killing Fields. De verhalen die we daar te horen kregen waren echt niet te geloven. Dat zoiets nog kon plaatsvinden in de 20ste eeuw. Alleen al in Phnon Penh werden meer dan 20.000 mensen vermoord in de Killing Fields: mannen, vrouwen en zelfs baby's. Zelfs vandaag nog worden er na elke hevige regenval nieuwe beenderen gevonden. De gids liet ons een plaats zien waar je de beenderen nog zag in de grond. Gruwelijk.
Deze worden verzameld om daarna in een toren bij te leggen. Deze toren bevat nu reeds 9.000 schedels en beenderen van de slachtoffers.
Dit heeft een diepe indruk achtergelaten op mij.
Daarna gingen we naar S21. Daar werden de mensen gefolterd voordat ze naar de Killing Fields gebracht werden om vermoord te worden.
De marteltuigen, de foto's van zowel slachtoffers als beulen waren hier nog te zien. Je kan je de gruwelen niet voorstellen die hier gebeurd zijn.
Er zouden maar 7 overlevenden geweest zijn in het kamp. We mochten met een van de nog levende overlevende spreken. Het was een aangrijpend getuigenis.
Daarna gingen we terug naar het hotel. Iedereen was stil tijdens de terugrit.

De volgende morgen hadden we een vrije voormiddag. Konden dus zelf beslissen wat we wilden doen in Phnon Penh. De meesten gingen naar de markt. Ik besloot om langs de Mekong rivier te wandelen. Best wel gezellig. Babbelen met de lokale bevolking.
Rond de middag (13u30) vertrokken we dan naar de homestay. Dit is een dorp waar men aan eco-toerisme doet (meer info op www.chambok.org). We mochten dus overnachten bij een lokale familie. Echt te gek. Slapen op een dunne matras met een net boven je hoofd. De kinderen hadden een optreden voorzien voor ons. Ze deden 4 verschillende dansen en daarna zongen ze nog een traditioneel lied. Het was echt leuk om te zien. Daarna een traditioneel avondeten. Te veel en zeer lekker. Vermits er niets te doen was (geen cafe's of andere dingen) gingen we vroeg slapen.

De volgende morgen stond er een wandeltocht op het programma.
We gingen een trekking doen naar de waterval. Eindelijk wat actie.
Het was een uitdagende wandeling van 1u30 naar de waterval en hetzelfde nog eens terug. Prachtige omgeving. Daarna mocht je nog een boom planten voor 2$. Heb ik dus gedaan. Nu heb ik nog een rede om nog eens terug te gaan. Daarna werd verrast. Men kwam mij vragen of ik niet even tijd had om een jongere te helpen met zijn laptop. Had enkele problemen en de gids had verteld dat ik daar verstand van had. Gelukkig was het probleem niet al te moeilijk en na 15 min was het opgelost. Ik was de held van het dorp geworden. In de namiddag gingen we op weg naar Sihanoukville (strand en zee).
Daar aangekomen kregen we de sleutel van het hotel. Na de douche gingen we dadelijk naar het strand. Prachtig witte stranden met veel toeristen. We zochten daar ook een restaurant voor ons avondeten. Keuze genoeg met al die bars. Het eten was echt lekken. Alles vers (krab, vis, inktvis, ...). Na een gezellige avond gingen we terug naar het hotel.

Vandaag is het reeds 7 april. De tijd vliegt als je het naar je zin hebt.
Vandaag had ik een vrije dag en besloot om naar Seam National Park te gaan. Na een boottocht van ongeveer anderhalf uur, kwamen we aan op een leuk eiland met perfect witte stranden en geen enkele toerist. Hier konden we rustig zwemmen, schelpen verzamelen of wandelen op het strand. Ik koos voor het laatste. Na mij goed ingesmeerd te hebben, begon ik aan mijn tocht langs het strand. Echt de max. Bijna 1 km strand zonder volk. Na mijn wandeling kwamen we samen en een Ranger van het park gaf ons uitleg. Daarna gingen we een wandeling maken van 30 min naar de plaats waar we gingen eten. We kregen vis met rijst en groenten en als dessert watermeloen en banaan. We kregen zelfs een cola. Daarna gingen we terug met de boot. De bus zette mij rond 16u00 terug af bij het hotel.
In het hotel aangekomen merkte ik dat ik toch verbrand was, ondanks dat ik mij goed had ingesmeerd. Snel een koude douche genomen.
Dat voelde goed aan. Mijn maag begon te knorren en dus besloot ik om een gezellig restaurant op te zoeken aan het strand.
Na genoten te hebben van de zonsondergang ben ik terug naar het hotel om voor jullie dit verslag te schrijven.

Morgen vertrekken we terug naar Phnon Penh en daarna gaan we naar Vietnam (Ho Chi Mihn City). Meer hierover in het volgende verslag.