Reis naar Sapa
Door: Johan Reenaers
Blijf op de hoogte en volg Johan
25 Mei 2014 | Vietnam, Sa Pá
Hier het vervolg op het vorige verslag.
Zoals vermeld in het vorige verslag, moest ik naar een nieuw hotel gaan welk ik had geboekt via internet. Daar aangekomen met de taxi (was ongeveer 10 min rijden van het oude hotel) kon ik dadelijk op mijn kamer. Een kleine kamer, maar wel gezellig. Na mij verfrist te hebben, ging ik de omgeving verkennen. Mijn hotel lag in “the old quarter” van Hanoi. Dat is midden in de uitgangs-buurt van de backpackers. Veel gezellige restaurants en winkels en op 10 min wandelen van het grootste Lake van Hanoi. Best gezellig dus. Hier zou ik 3 dagen (en 2 nachten) verblijven). ’s Avonds een leuk restaurant opgezocht met goed eten. Daar kwam ik toevallig een Nederlands koppel tegen en we hadden een leuk gesprek over thuis, maar vooral over de wereldbeker voetbal en de kansen van beide nationale ploegen. Totdat de vriendin het voldoende vond en het onderwerp terug naar Vietnam en Hanoi bracht. Zo wisselden we leuke adressen uit waar men goed kon eten en wat er allemaal te zien was in Hanoi. Na het eten zijn we dan nog iets gaan drinken en hadden we een gezellige avond (en eindelijk een conversatie in het Nederlands en niet in het Engels). Jammer genoeg ging het Nederlandse koppel de volgende dag naar Halong Bay en zo verder naar het zuiden (de tegenovergestelde richting van mij) naar Ho Chi Mihn City.
De volgende morgen werd ik laat wakker (zo rond 11u30). Ben dan gaan rondwandelen en vond, bij toeval, een typisch Belgisch restaurant in Hanoi. Ze hadden zelf de typische Belgische bieren te koop zoals Leffe, Kriek, Hoegaarden, … . Vermits het reeds lang geleden was dat ik nog Europees eten had gehad besloot ik een typische Belgische biefstuk met frieten te eten. Echt lekker en niet duur.
Daarna nog met de eigenaar gesproken over België en hoe hij hier verzeild was geraakt 15 jaar geleden. Ook kreeg ik een adres waar ik een goede massage kon krijgen zonder de gebruikelijke vraag van … . Na het eten nog wat rondgewandeld bij het Lake en wat gaan zitten om mijn eten te laten zakken. Daarna besloot ik het adres van de massage op te zoeken. Na 10 min was ik daar. Het lag zo een beetje afgelegen en ik dacht dat ik verkeerd was, maar een vriendelijk meisje zei dat ik juist was. Ik had een slecht voorgevoel. Gelukkig was mijn voorgevoel verkeerd. Niet het meisje gaf de massage, maar een jongen van rond de 25. De massage was perfect en geen verkeerde vragen gesteld. Na de massage ben ik terug naar het hotel waar ik nog eens tijd heb genomen om een filmke te kijken voordat ik ben gaan slapen. De volgende morgen moest ik alles terug inpakken want deze avond zou ik vertrekken naar Sapa met een nieuwe groep. Men zou mij komen oppikken rond 18u00.
Dus tijd genoeg om nog eens naar het Belgische restaurant te gaan. Daar koos ik deze keer voor een vastgesteld menu van tomatensoep, kip met rijst en als dessert Belgische chocolademouse. Samen met een Fanta kostte mij dit 150.000 Vnd (ongeveer 5 euro). Daarna nog wat rondgewandeld en de shops bekeken om daarna rond 17u30 terug aan het hotel te zijn om er te wachten op opgepikt te worden. Uiteindelijk kwam men mij oppikken rond 19u00, dus een uur later dan doorgegeven. Als antwoord waarom ze zo laat waren kreeg ik volgende: Vietnamees time. Dit krijg je vaak te horen hier als het langer duurt als afgesproken. Dat is nu eenmaal de mentaliteit hier. De nieuwe groep bestond uit 2 dames en ikzelf. We gingen vlug iets eten en werden aan elkaar voorgesteld. De dames kwamen uit England en Australië. Daarna werden we aan het treinstation afgezet bij de juiste trein. We moesten de nachttrein nemen naar Sapa. De 2 dames moesten hun cabine delen met een koppen uit Maleisië en ik met 3 personen uit Vietnam. Geen enkel van de 3 sprak Engels dus had ik al de tijd om een goed boek te beluisteren. ’s Morgens rond 07u00 kwamen we aan in Sapa en werden we opgepikt door een privebus en naar het hotel gebracht. Vermits we zo vroeg waren, waren onze kamers nog niet gereed. We konden deze pas hebben rond 14u00. Onze gids kwam bij ons rond 08u30 en vroeg of we nu de wandeling van 3 uren wilden doen of in de namiddag. Vermits we toch niks konden doen, besloten we het maar nu te doen. Rond 09u00 vertrokken we.
We bezochten Cat Cat ville. Een leuk dorp waar de lokale bevolking hun handgemaakte goederen verkopen aan de toeristen. Ik kocht mij een goede wandelstok voor 4 euro. Later zou blijken dat dit de beste 4 euro waren die ik tot dan uitgegeven had. Na bezoek aan Cat Cat Ville gingen we naar prachtige watervallen. Daar werden verschillende activiteiten getoond aan toeristen. Een gezellige onderneming. Na de watervallen gingen we de bergen in en kregen we een prachtig landschap te zien, ver weg van alle andere toeristen. Adembenemend. Daar konden we 30 min uitrusten en genieten voordat we terug naar ons hotel gingen. Daar aangekomen konden we onze kamers opzoeken en hadden we een vrije namiddag. We besloten samen Sapa te verkennen. Groot is Sapa niet, maar wel gezellig. De lokale bevolking proberen hun handgemaakte goederen te verkopen aan de toeristen, maar als je “neen” hebt gezegd, laten ze je ook met rust. We vonden een leuk restaurant waar we gingen eten. Ik was tevreden over het eten, maar de dames dachten er anders over. Na het eten gingen we nog naar een bar met live muziek. Een band speelde er lustig op los en ik dronk verschillende fruitsappen terwijl de dames cocktails dronken. Rond 11u00 gingen we terug naar het hotel. ’s Avonds regende het. Ik dacht nog: beter ’s avonds als ik slaap dan tijdens de wandeling. Iets waar ik de volgende dag zeker spijt van had. De volgende morgen vertrokken we om 09u00 voor een wandeling van 8 uren. Het eerste uur was op goede wegen. Daarna begon onze lijdensweg. De regen had de paden veranderd in modderpaden en ze waren redelijk glad hierdoor. Gelukkig had ik mijn wandelstok bij mij. Ik zou niet weten hoe ik anders, zonder valpartij, deze toch zou overleefd hebben. Ook hadden we hulp gekregen van de lokale bevolking. Telkens als er een groep toeristen gaat wandelen, zoeken de vrouwen 1 toerist uit die ze een halve dag volgen, ookal zegt men duidelijk dat het niet nodig is. Dus zo werden ook wij gevolgd door 3 lokale vrouwen. Hoe deze zich zo zelfzeker op de gladde paden konden bewegen is mij een raadsel. Ze hebben op hun rug meestal nog een baby en als ze geen baby bij hebben, een korf met allerlei dingen in. Verschillende keren moest iedereen geholpen worden door hen, want anders lagen we in de modder. Tegen de middag was het meeste opgedroogd en konden we iets of wat normaal wandelen op de paden. Rond 13u00 kwamen we aan in een klein dorp waar we middageten kregen. Onze gids maakte dit gereed en de lokale vrouwen verkochten hun handwerk aan ons. De gids had uitgelegd dat de vrouwen terug naar Sapa gingen en wij alleen verder moesten. Vermits ze geen tip wilden aannemen voor de hulp bij het wandelen besloot ik iets te kopen. Zo kon ik dan toch een soort tip geven (vermits ik niet onderhandelde over de prijs) en hadden de vrouwen niet het gevoel dat ik dit gegeven had uit dankbaarheid voor de hulp. Beide partijen waren tevreden. Het middageten was basic, maar zeel lekker: Vers brood en fruit, gebakken ei en verse groenten, smeerkaas, tomaten en komkommer. Het overgebleven eten werd onder de kinderen verdeeld. Na een uur rust gingen we verder. De vrouwen werden echter gemist. Zowel ikzelf als de dames gingen minstens 1 maal zitten in de modder die hier en daar nog aanwezig was. Maar dit kon de pret niet temperen. We genoten van het prachtige landschap, de stralende zonneschijn en de vriendelijkheid van de lokale bevolking. En toen we een klein riviertje tegenkwamen met daarin een ondiepe poel, besloten we ons daarin te verfrissen en de modder van ons af te wassen. Gelukkig was de zon goed aanwezig en waren onze kleren snel weer droog. We wisten niet dat het moeilijkste nog moest komen. Tot nu toe liepen we op paden, ookal waren die met modder voorzien, maar nu gingen we wandelen in de rijstvelden. Daar zijn geen paden, enkel zeer smalle ophopingen om het water tegen te houden. Als je daar een stap verkeerd zet, sta je in een rijstveld en zak je tot je knieën in de modder ofwel val je 1 meter lager in het volgende rijstveld. Een echt avontuur. Ik ben enkel tot mijn knieën in de modder gestapt, maar de Australische dame bezocht een rijstveld lager gelegen. Gelukkig voor haar was dit droog en had ze zich niet bezeerd door de val. Na 4 uren strompelen kwamen we eindelijk aan in het dorp waar we zouden overnachten. Een leuk lokaal huis met 10 verschillende bedden. Echter het eerste wat we deden was een warme douche nemen om alle modder van ons af te spoelen en zuivere kleren aan te doen. Daarna genoten we van een koele frisdrank en het prachtige uitzicht dat we hadden. Onze gastvrouw was ondertussen bezig met ons avondeten. We kregen te horen dat er nog een andere groep zich bij ons zou voegen. Deze deden dezelfde trip, maar waren later vertrokken. Een uur nadat wij aangekomen waren, kwamen zij aan. Ook zij hadden afgezien zoals wij en wilden eerst douchen.
Daarna werd iedereen aan elkaar voorgesteld en konden we genieten van een typisch Vietnamese maaltijd. Ook hier was er veel te veel eten voor ons allen. We kregen kip en varken met rijst en verse groenten. Ook konden kiezen tussen spring rolls en tofu. Als dessert vers fruit. En om de avond op te fleuren werd de fles “happy water” bovengehaald. Dit is een typische rijstwijn in de bergen. Iedereen moest meedrinken, maar voor mij maakten ze een uitzondering. Daarna hebben we nog de hele avond zitten kaarten voordat iedereen naar bed ging (zo rond 21u30). De volgende morgen vertrokken we allemaal samen voor een tocht van 3 a 4 uren. Wij kozen voor de lange weg, de andere groep voor de kortere. Dus moesten we afscheid nemen van elkaar. Gelukkig had het niet meer geregend en konden we goed opschieten zonder incidenten. Ook hier kregen we weer een prachtig landschap te zien. Rond 13u00 kwamen we aan op ons eindpunt en kregen we ons middageten. Daarna gingen we met de bus terug naar Sapa. In totaal hadden we 30 km gedaan gedurende de 2 dagen wandelen. In Sapa aangekomen zochten we ons hotel op voor een verfrissende douche. Daarna ging ik mijn nieuw hotel opzoeken. Ik zou nog 5 weken in Sapa blijven (tot 9 juni), maar de dames zouden met de nachttrein terug naar Hanoi gaan. Ze werden rond 17u00 opgehaald met de bus, maar eerst gingen we nog gezamenlijk iets drinken als afscheid. Daarna bleef ik alleen achter in Sapa. Ik ben nu 3 weken in Sapa. Meer over mijn belevenissen daar in het volgende verslag.
Zoals vermeld in het vorige verslag, moest ik naar een nieuw hotel gaan welk ik had geboekt via internet. Daar aangekomen met de taxi (was ongeveer 10 min rijden van het oude hotel) kon ik dadelijk op mijn kamer. Een kleine kamer, maar wel gezellig. Na mij verfrist te hebben, ging ik de omgeving verkennen. Mijn hotel lag in “the old quarter” van Hanoi. Dat is midden in de uitgangs-buurt van de backpackers. Veel gezellige restaurants en winkels en op 10 min wandelen van het grootste Lake van Hanoi. Best gezellig dus. Hier zou ik 3 dagen (en 2 nachten) verblijven). ’s Avonds een leuk restaurant opgezocht met goed eten. Daar kwam ik toevallig een Nederlands koppel tegen en we hadden een leuk gesprek over thuis, maar vooral over de wereldbeker voetbal en de kansen van beide nationale ploegen. Totdat de vriendin het voldoende vond en het onderwerp terug naar Vietnam en Hanoi bracht. Zo wisselden we leuke adressen uit waar men goed kon eten en wat er allemaal te zien was in Hanoi. Na het eten zijn we dan nog iets gaan drinken en hadden we een gezellige avond (en eindelijk een conversatie in het Nederlands en niet in het Engels). Jammer genoeg ging het Nederlandse koppel de volgende dag naar Halong Bay en zo verder naar het zuiden (de tegenovergestelde richting van mij) naar Ho Chi Mihn City.
De volgende morgen werd ik laat wakker (zo rond 11u30). Ben dan gaan rondwandelen en vond, bij toeval, een typisch Belgisch restaurant in Hanoi. Ze hadden zelf de typische Belgische bieren te koop zoals Leffe, Kriek, Hoegaarden, … . Vermits het reeds lang geleden was dat ik nog Europees eten had gehad besloot ik een typische Belgische biefstuk met frieten te eten. Echt lekker en niet duur.
Daarna nog met de eigenaar gesproken over België en hoe hij hier verzeild was geraakt 15 jaar geleden. Ook kreeg ik een adres waar ik een goede massage kon krijgen zonder de gebruikelijke vraag van … . Na het eten nog wat rondgewandeld bij het Lake en wat gaan zitten om mijn eten te laten zakken. Daarna besloot ik het adres van de massage op te zoeken. Na 10 min was ik daar. Het lag zo een beetje afgelegen en ik dacht dat ik verkeerd was, maar een vriendelijk meisje zei dat ik juist was. Ik had een slecht voorgevoel. Gelukkig was mijn voorgevoel verkeerd. Niet het meisje gaf de massage, maar een jongen van rond de 25. De massage was perfect en geen verkeerde vragen gesteld. Na de massage ben ik terug naar het hotel waar ik nog eens tijd heb genomen om een filmke te kijken voordat ik ben gaan slapen. De volgende morgen moest ik alles terug inpakken want deze avond zou ik vertrekken naar Sapa met een nieuwe groep. Men zou mij komen oppikken rond 18u00.
Dus tijd genoeg om nog eens naar het Belgische restaurant te gaan. Daar koos ik deze keer voor een vastgesteld menu van tomatensoep, kip met rijst en als dessert Belgische chocolademouse. Samen met een Fanta kostte mij dit 150.000 Vnd (ongeveer 5 euro). Daarna nog wat rondgewandeld en de shops bekeken om daarna rond 17u30 terug aan het hotel te zijn om er te wachten op opgepikt te worden. Uiteindelijk kwam men mij oppikken rond 19u00, dus een uur later dan doorgegeven. Als antwoord waarom ze zo laat waren kreeg ik volgende: Vietnamees time. Dit krijg je vaak te horen hier als het langer duurt als afgesproken. Dat is nu eenmaal de mentaliteit hier. De nieuwe groep bestond uit 2 dames en ikzelf. We gingen vlug iets eten en werden aan elkaar voorgesteld. De dames kwamen uit England en Australië. Daarna werden we aan het treinstation afgezet bij de juiste trein. We moesten de nachttrein nemen naar Sapa. De 2 dames moesten hun cabine delen met een koppen uit Maleisië en ik met 3 personen uit Vietnam. Geen enkel van de 3 sprak Engels dus had ik al de tijd om een goed boek te beluisteren. ’s Morgens rond 07u00 kwamen we aan in Sapa en werden we opgepikt door een privebus en naar het hotel gebracht. Vermits we zo vroeg waren, waren onze kamers nog niet gereed. We konden deze pas hebben rond 14u00. Onze gids kwam bij ons rond 08u30 en vroeg of we nu de wandeling van 3 uren wilden doen of in de namiddag. Vermits we toch niks konden doen, besloten we het maar nu te doen. Rond 09u00 vertrokken we.
We bezochten Cat Cat ville. Een leuk dorp waar de lokale bevolking hun handgemaakte goederen verkopen aan de toeristen. Ik kocht mij een goede wandelstok voor 4 euro. Later zou blijken dat dit de beste 4 euro waren die ik tot dan uitgegeven had. Na bezoek aan Cat Cat Ville gingen we naar prachtige watervallen. Daar werden verschillende activiteiten getoond aan toeristen. Een gezellige onderneming. Na de watervallen gingen we de bergen in en kregen we een prachtig landschap te zien, ver weg van alle andere toeristen. Adembenemend. Daar konden we 30 min uitrusten en genieten voordat we terug naar ons hotel gingen. Daar aangekomen konden we onze kamers opzoeken en hadden we een vrije namiddag. We besloten samen Sapa te verkennen. Groot is Sapa niet, maar wel gezellig. De lokale bevolking proberen hun handgemaakte goederen te verkopen aan de toeristen, maar als je “neen” hebt gezegd, laten ze je ook met rust. We vonden een leuk restaurant waar we gingen eten. Ik was tevreden over het eten, maar de dames dachten er anders over. Na het eten gingen we nog naar een bar met live muziek. Een band speelde er lustig op los en ik dronk verschillende fruitsappen terwijl de dames cocktails dronken. Rond 11u00 gingen we terug naar het hotel. ’s Avonds regende het. Ik dacht nog: beter ’s avonds als ik slaap dan tijdens de wandeling. Iets waar ik de volgende dag zeker spijt van had. De volgende morgen vertrokken we om 09u00 voor een wandeling van 8 uren. Het eerste uur was op goede wegen. Daarna begon onze lijdensweg. De regen had de paden veranderd in modderpaden en ze waren redelijk glad hierdoor. Gelukkig had ik mijn wandelstok bij mij. Ik zou niet weten hoe ik anders, zonder valpartij, deze toch zou overleefd hebben. Ook hadden we hulp gekregen van de lokale bevolking. Telkens als er een groep toeristen gaat wandelen, zoeken de vrouwen 1 toerist uit die ze een halve dag volgen, ookal zegt men duidelijk dat het niet nodig is. Dus zo werden ook wij gevolgd door 3 lokale vrouwen. Hoe deze zich zo zelfzeker op de gladde paden konden bewegen is mij een raadsel. Ze hebben op hun rug meestal nog een baby en als ze geen baby bij hebben, een korf met allerlei dingen in. Verschillende keren moest iedereen geholpen worden door hen, want anders lagen we in de modder. Tegen de middag was het meeste opgedroogd en konden we iets of wat normaal wandelen op de paden. Rond 13u00 kwamen we aan in een klein dorp waar we middageten kregen. Onze gids maakte dit gereed en de lokale vrouwen verkochten hun handwerk aan ons. De gids had uitgelegd dat de vrouwen terug naar Sapa gingen en wij alleen verder moesten. Vermits ze geen tip wilden aannemen voor de hulp bij het wandelen besloot ik iets te kopen. Zo kon ik dan toch een soort tip geven (vermits ik niet onderhandelde over de prijs) en hadden de vrouwen niet het gevoel dat ik dit gegeven had uit dankbaarheid voor de hulp. Beide partijen waren tevreden. Het middageten was basic, maar zeel lekker: Vers brood en fruit, gebakken ei en verse groenten, smeerkaas, tomaten en komkommer. Het overgebleven eten werd onder de kinderen verdeeld. Na een uur rust gingen we verder. De vrouwen werden echter gemist. Zowel ikzelf als de dames gingen minstens 1 maal zitten in de modder die hier en daar nog aanwezig was. Maar dit kon de pret niet temperen. We genoten van het prachtige landschap, de stralende zonneschijn en de vriendelijkheid van de lokale bevolking. En toen we een klein riviertje tegenkwamen met daarin een ondiepe poel, besloten we ons daarin te verfrissen en de modder van ons af te wassen. Gelukkig was de zon goed aanwezig en waren onze kleren snel weer droog. We wisten niet dat het moeilijkste nog moest komen. Tot nu toe liepen we op paden, ookal waren die met modder voorzien, maar nu gingen we wandelen in de rijstvelden. Daar zijn geen paden, enkel zeer smalle ophopingen om het water tegen te houden. Als je daar een stap verkeerd zet, sta je in een rijstveld en zak je tot je knieën in de modder ofwel val je 1 meter lager in het volgende rijstveld. Een echt avontuur. Ik ben enkel tot mijn knieën in de modder gestapt, maar de Australische dame bezocht een rijstveld lager gelegen. Gelukkig voor haar was dit droog en had ze zich niet bezeerd door de val. Na 4 uren strompelen kwamen we eindelijk aan in het dorp waar we zouden overnachten. Een leuk lokaal huis met 10 verschillende bedden. Echter het eerste wat we deden was een warme douche nemen om alle modder van ons af te spoelen en zuivere kleren aan te doen. Daarna genoten we van een koele frisdrank en het prachtige uitzicht dat we hadden. Onze gastvrouw was ondertussen bezig met ons avondeten. We kregen te horen dat er nog een andere groep zich bij ons zou voegen. Deze deden dezelfde trip, maar waren later vertrokken. Een uur nadat wij aangekomen waren, kwamen zij aan. Ook zij hadden afgezien zoals wij en wilden eerst douchen.
Daarna werd iedereen aan elkaar voorgesteld en konden we genieten van een typisch Vietnamese maaltijd. Ook hier was er veel te veel eten voor ons allen. We kregen kip en varken met rijst en verse groenten. Ook konden kiezen tussen spring rolls en tofu. Als dessert vers fruit. En om de avond op te fleuren werd de fles “happy water” bovengehaald. Dit is een typische rijstwijn in de bergen. Iedereen moest meedrinken, maar voor mij maakten ze een uitzondering. Daarna hebben we nog de hele avond zitten kaarten voordat iedereen naar bed ging (zo rond 21u30). De volgende morgen vertrokken we allemaal samen voor een tocht van 3 a 4 uren. Wij kozen voor de lange weg, de andere groep voor de kortere. Dus moesten we afscheid nemen van elkaar. Gelukkig had het niet meer geregend en konden we goed opschieten zonder incidenten. Ook hier kregen we weer een prachtig landschap te zien. Rond 13u00 kwamen we aan op ons eindpunt en kregen we ons middageten. Daarna gingen we met de bus terug naar Sapa. In totaal hadden we 30 km gedaan gedurende de 2 dagen wandelen. In Sapa aangekomen zochten we ons hotel op voor een verfrissende douche. Daarna ging ik mijn nieuw hotel opzoeken. Ik zou nog 5 weken in Sapa blijven (tot 9 juni), maar de dames zouden met de nachttrein terug naar Hanoi gaan. Ze werden rond 17u00 opgehaald met de bus, maar eerst gingen we nog gezamenlijk iets drinken als afscheid. Daarna bleef ik alleen achter in Sapa. Ik ben nu 3 weken in Sapa. Meer over mijn belevenissen daar in het volgende verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
